یک جرعه تفکر

یک جرعه تفکر  

سوال این بود: « چرا ما گاهی از بنده ی خدا حیا می کنیم ، اما از خودِ خدا نه ؟ »  

قبل از خواندن ادامه مطلب، لحظه ای درنگ کنید و نظر دهید.

سعید جواب داد : « شاید این باشد که او را نمی بینیم . »

حالا این سوال هم اضافه شد : « چرا خدا را نمی بینیم ؟ » مگر نه این که خدا همه جا هست ؟

اگر خدا را نمی بینیم ، پس زمان سختی و گرفتاری به سوی چه کسی دعا می کنیم ؟

به نظر علی « چون خدا هم مهربونه ، هم ظرفیتش بالاست و به خاطر یه اشتباه کوچک  آبروی کسی را نمی بره . ولی انسان ها ناچیزن و چون خودشون کم دارن دنبال کسی می گردن که آن را بهانه قرار دهند و البته ... ؟! »

یعنی چون خدا مهربونه و آبرومون را نمی بره ما بی حیا شدیم ؟ برعکس ما باید از خدایی که اینقدر مهربونه خجالت بکشیم و کاری که ناراحتش می کنه نکنیم . ولی پس چرا بازم گناه می کنیم ؟ شاید یادمون می ره ، یا شیطان از یادمون می بره که خدا داره نگاهمون می کنه .

آیا شیطان چنین توانایی ای داره ؟ یعنی می تونه ما را به گناه وادار کنه ؟ البته که نه ! شیطان گاهی ما را دچار غفلت می کنه ، اما این خودمونیم که مرتکب گناه می شیم .

راستی تا حالا فکر کردید « شیطان هزار بار وسوسه می کنه ، اما اگر یکبار به خدا پناه ببری از شرّ وسوسه های شیطان در امان می مانی . » یعنی باطل هزار رنگ و دلفریبه ، اما در مقابل حق - که یک رنگه - تاب مقاومت نداره و نابود می شه .

علی می گه : « چون ایمانمون کامل نیست و هنوز یقین به وجود خدا نداریم .»

یقین به وجود خدا چطور حاصل می شه ؟ چطور وقتی در امواج مصائب غرقه ایم ، از روی یقین خدا را می خوانیم ؛ اما وسوسه ی دلفریب شیطان که وسط می آید دیگر به خدا ایمان نداریم ؟! چون منفعت آنی ما اقتضا می کند که - ولو موقتاً – چشمانمان را به روی خدا ببندیم تا از لذات شیطانی بهره مند ( بهتر بگویم : متضرر ) شویم .

یک سوال دیگر : آیا نه گفتن به این وسوسه ، لذت اطاعت از پروردگار متعال و جلب رضایت او را در همین دنیا نصیب ما نمی سازد ؟ - کاری به قیامت نداریم – در همین دنیا !

یه روایت به عنوان نمونه از پیامبر (ص) : « هیچ مرد مسلمانی نیست که نگاهش به زنی بیفتد و چشم خود را پایین اندازد ، مگر آنکه خدای متعال به او توفیق عبادتی دهد که شیرینیِ آن را در دل خویش بیابد. » ( میزان الحکمه ، حدیث 20282 )